استخاره امام زمان (ع)

استخاره ، در لغت به معنای گزینش بهترین از دو امر یا امور ، شدن است . یعنی از کسی خواستن که بهترین را برای خواستار ، انتخاب کند .استخاره که در کتب حدیث شیعه و سنی به حد تواتر از معصومین رسیده، نوعی دعا و در خواست است از بنده ، به درگاه خداوند در  مورد تردد در امری که دارای وجوه متعدد باشد و یا تردد در انجام دادن و یا ندادن امریو او از خداوند می خواهد که آنچه به خیر و صلاح او است در دل او اندازد و تصمیمش را بدان استوار سازد و آن را برایش میسر و ممکن سازد . از معلی بن خنیس نقل شده که گفت :از امام صادق (ع) شنیدم که فرمود: هیچ بنده مومنی از خداوند خود ، گذینش بهترین را درخواست نکرد ،جز این که خداوند آن چه را که بهتر بود،برایش انتخاب نمود ، هرچند آن ، مورد پسنده بنده نباشد .در منابع شیعه از امام صادق (ع) و آن حضرت از پدرش روایت نموده که می فرمود :ما استخاره را آن چنان می آموخیتم که سوره های قرآن را .

سه جور استخاره آمده است :

1-      استخاره به استشاره : یعنی استخاره به وسیله مشورت با خدا. در مکارم الاخلاق از امام صادق (ع) روایت شده که فرمود: چون خواستی وارد کاری شوی ، پیش از آن که با دیگران مشورت کنی ، با خدای خویش مشورت کن . راوی میگوید : عرض کردم : چگونه ؟ فرمود : صد بار بگو (( استخیر الله)). پس در کار مورد نظر ، با مردم مشورت کن ، که خداوند آن چه به خیر و صلاحت تو است بر زبان هر که بخواد جاری می سازد .

2-      استخاره با تسبیح : از مرحوم شیخ بهایی نقل شده که گفت : از اساتیدمان شنیدم که شفاهاٌ از حضرت ولی عصر (ع) نقل شده که استخاره چنین است : تسبیح را به دست بگیر و سه بار بر محمد و ال محمد صلوات بفرست و سپس یک مشت از تسبیح جدا ساز و دو دانه دو دانه بشمار . اگر یکی ماند آن کار را انجام بده و اگر دو تا ماند آن کار را انجام نده .

3-      استخاره با قرآن : از حضرت رسول (ص) رایت شده که گفت : چون خواستی با قران استخاره کنی سه برا ((قل هو الله احد)) بخوان و سه بار بر محمد و آل محمد صلوات بفرست . سپس بگو ((الهم تفالت بکتابک و تولکت علیک ، فأرنی من کتابک ما هو مکتوم من سرک المکنون فی غیبک )) آن گاه قرآن کامل را می گشایی و مطلب خود را رد سطر اول صفحه سمت راست می بینی .

صاحب جواهری فرموده : استخاره ای به حضرت قائم (ع) نسبت داده می شود . آن است که بعد از قرات دعا ، یک قبضه از تسبیح را بگیر و هشت هشت جدا کن . اگر یکی باقی ماند ، فی الجمله نیک است و اگر دو تا باقی ماند نهی است ، اختیار دارد – چون فعل و ترک آن مساوی است – و اگر چهار تا ماند دو نهی است از آن ، و اگر پنج تا ماند ، بعضی گفته اند در آن ملامت است و بعضی دیگر گفته اند در آن رنج است . اگر شیش تا ماند ، نهایت خوب است و باید تعجیل در آن کرد ، و اگر هفت تا ماند ، حکمش مثل همان پنج تا است و اگر هشت تا ماند چهار تا نهی از آن است .